بازگشت
مبارزه با خیابان آزاری
شیرین نظیری شیرین نظیری

 

از سالیان متمادی وضعیت زن و حقوق شان در افغانستان یکی از موضوعات بسیار مهم و حساس ودرعین زمان در خور دقت و توجه است.
این موضوع از آغاز سده بیست تا کنون فراز و فرود های جدی را پیموده و هر زمانیکه تحولی در زمینه بوجود آمده است ، جامعه مرد سالار و عنعنه گرائی ما جلو آنرا گرفته و یا آنرا به حیث یک حربه مدهش علیه رژیم بکار بسته و با تعبیر و تفسیر های دینی ، ذهنیت عامه مردم را علیه آنها تحریک نموده است.
رژیم ها و حکومت ها نیز در قبال این اوضاع گاهی بصورت افراطی ، گام به پیش نهاده و زمانی نیز شدیداً به عقب رفته اند، طوریکه درهردو حالت تحول، امور زنان را از حالت ارتقائی تدریجی آن بیرون ودر حاشیه برده و دچار رکود و سر خورده گی ساخته اند و اکثریت زنان را در خانه ها محصور نموده ویا زندانی چادری ها کرده و آنها را ازاشتراک درامورسیاسی، اجتماعی و فرهنگی به دور نگه داشته اند.
اکنون که بار دیگر روزنهً امیدی در وضعیت زنان رونما گردیده و زنان رنجدیدهً ما در شهر های بزرگ کشور از حقوق ابتدائی خود، مانند سائر افراد جامعه ، تا حدودی بهره مند شده و در تمام شئون حیات بطور مستقیم و یا غیر مستقیم شریک و سهیم شدند و موفقانه رشد نموده و به پیش می روند. ازین وضعیت زن ستیزان به خشم آمده ، گاهی عرصه را در محیط کار به زنان تنگ نموده و زمانی هم در خانه ها دست به خشونت خانواده گی می زنند.آنها سعی دارند تا بار دیگر این نصف نفوس" زیاد تر از نصف نفوس" را از عرصه های کاری شان حذف و به انزوا بکشانند.
در شرایط کنونی با وصفی ایکه زنان بیدفاع کشور عزیز ما، برای رسیدن به آزادی های مدنی خود به انواع محدودیت ها دست و گریبان هستند. پدیده زشتی دیگری سد راهی شان شده و آنها را از حرکت آزادانه در جاده ها باز می دارند. این بد رفتاری و خشونت در جاده ها را ، خیابان آزاری می گویند که روز به روز در حال رشد بوده و هیچ برخوردی قانونی در برابر آنها صورت نمی گیرد.
روزانه هزاران زن و دختر به قصد رفتن به بانک ها ، شفاخانه ها ، مکتب ها ، دانشگاه ها ، پسته خانه ها، موسسات دولتی، موسسات خصوصی و بازارها از خانه بیرون می شوند و در کوی و برزن مورد آزار و اذیت قرار می گیرند.

که این بد رفتاری در جاده ها ،از معمول ترین روش های دلسرد کننده ، ترسناک و باز دارنده زنان از سهمگیری شان در امور اجتماعی هست. بد رفتاری یک عمل خشونت آمیز بوده که نه تنها باعث بوجود آمدن احساس خطر و آسیب پذیری درزنان می شود. بلکه از خارج شدن آنها از خانه های شان نیز جلوگیری می کند. ولی عده ئی ازشیرزنان آگاه ما می دانند که اکنون در سدهً 21 قراردارند و هیچ گاهی دیگرمایل نیستند که راهی خانه ها شوند. بلکه سعی دارند تا دربازسازی کشورعزیز سهم فعال گرفته و درتربیه کودکان وجوانان نقش موثرمادری و آموزگاری را بوجه احسن انجام دهند. هم چنان آنها مصمم اند با خیابان آزاری این پدیده خشونت بار و زشت و دوراز آداب و اخلاق ، مبارزه بی امان نمایند.
در نتیجه گفته می توانیم که حمایت نکردن مجری قانون از زنان و با بی اعتنائی از کنار نا امنی ها گذشتن این ها درواقع مصداق بارز و آشکار نقص حقوق زنان و نقص حقوق بشر است. برای از بین بردن این پدیده نا خوش آیند باید کارو تلاش بیدریغ نمود:
-  تنها با ابتکار عمل و همدستی وزارت امور زنان ، سازمان های زنان ، اتحادیه های زنان ، شورا های زنان و سائر نهاد های زنان می توان با چالش های موجود مبارزه نموده و به دشواری ها فایق آمد.
- دختران جوان باید برای دفاع خود به ورزش رو آورند و از حرف ها وکنایه های اوباشان نه هراسند و هیچ ارزشی به آن قایل نه شوند و راهی را که در پیش دارند، ادامه دهند. 
- مادران عزیزدر خانه ها خود و استادان گرامی در لیسه های ذکور می توانند نقش موثری را درین زمینه ، با پسران ایفاء نمایند.
- وزارت زنان نیز می تواند در زمینه با وزارت تعلیم و تربیه مشترکاً کار نمایند.
- کمپاین بزرگی تبلیغاتی از طریق رسانه های جمعی صورت گیرد و اوراق تبلیغاتی در میان همشهریان ، شهر کابل توزیع شود. « این اوباشان صرف در مرکز جمع شده اند و در ولایات دیده نشده است. اگرهم است تعداد شان انگشت شمار است. »
- فعالین حقوق زن با حوزه پولیس شهر کابل نشست مشترک را طرح ریزی نموده و به تفاهم برسند که پولیس های زن و مرد با البسه شخصی این اوباشان را ، از جاده ها جاروب نموده به سزای اعمال شان برسانند.
- در صورت عدم موفقیت ، عدم مساعدت دستگاه پولیس به پارلمان مراجعه شود. هیچ وقت
نباید ما دلسرد شویم و از مبارزه کنار رویم. راه و آرمان ما آزادی وحق به زنان است ما پیروزمی شویم.
به امید اینکه دیگر خواهران ما در کوچه و پس کوچه ها اذیت نشوند.


July 29th, 2011


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسايل اجتماعي